چک و برات چیست؟
یکی از بارزترین تفاوت برات با چک و سفته این است که برات از جمله اسنادی است که بازرگانان با آن معامله می کنند.
در اسناد تجاری خاص که چک سفته و برات هستند امکان اینکه شما آنها را به شخص دیگری منتقل کنید و مقدار بدهی و طلب خود را در آن ذکر کنید وجود دارد.
اما برات یک وسیله پرداخت در آینده می باشد. به طوری که فرد بدهکار با صادر کردن برات این تعهد را به طلبکار می‌دهد که در یک زمان معین مبلغ مشخصی را شخص ثالث به دارنده براتی بپردازد اما چک یک وسیله پرداخت حال است.
سفته یک سند تجاری است که توسط آن فرد صادر کننده تعهد می‌کند تا یک مبلغ مشخص را در بازه زمانی معینی به‌صورت عند المطالبه در وجه گیرنده سفته پرداخت کند.
مطابق آنچه که قبل تر ذکر شد، در صدرو و دریافت برات معمولا سه نفر شرکت دارند (برات کش، دارنده برات و برات گیر) این در حالی است که در هنگام صدور سفته فقط دو نفر شرکت دارند (متعهد و متعهد له).
شرط قبولی در سفته وجود ندارد، زیرا حواله بر عهده شخص ثالث، که احتیاج به قبولی وی باشد.
در برات مکان و چگونگی پرداخت وجه از شرایط اصلی صدور برات است. اما در سفته که شخص خود بدهکار آن را امضا می‌کند وجود محل اهمیتی ندارد و صرفا مبلغ سفته میبایست در موعد مقرر پرداخت شود.
فرق چک و براتدر برات قید اسم طلبکارالزامی است. زیرا از شرایط اساسی برات این است که اسم شخصی که برات در وجه یا حواله کرد او پرداخت می‌شود ذکر شود. اما در سفته می‌توان به نام حامل، بدون ذکر اسم شخص معینی سفته را صادر کرد.
صدور برات یک عمل ذاتاً تجاری است اما صدور سفته در صورتی یک عمل تجاری به شمار می‌آید که طرفین معامله، تاجر یا صراف یا بانکدار باشند.
تفاوت برات با چک
طبق اهداف اولیه به جود آمدن چک، چک ابزار یا سندی تجاری برای پرداخت در زمان حال است. حال آنکه برات سندی تجاری برای پرداخت بدهی در آینده است.
البته برخلاف اهداف اولیه بوجود آمدن چک، امروزه چک نیز به ابزاری برای پرداخت بدهی در آینده تبدیل شده است.
برخلاف سفته و برات، چک سندی لازم الاجرا می باشد.
سفته و برات حقوقی هستند اما چک کیفری نیز می باشد. مقدار مبلغ مشخص شده برای تمبر چک ثابت باشد اما میزان مبلغ تمبر سفته و برات ثابت نیست.